ساخت بزرگترین فضاپیمای توریستی جهان توسط چینی ها

ساخت بزرگترین فضاپیمای توریستی جهان در حالی این روزها توسط چینی ها برنامه ریزی شده است که در آینده ی نزدیک گردشگری فضایی به عنوان مقوله ای پولساز حساب و کتاب گردشگری را به کلی تحت تاثیر خود قرار می دهد. این است که کشور حتی چین نیز در رقابت با سایر کشورها نمی‌تواند در مقابل جاذبه‌های توریسم فضایی دست روی دست بگذارد. در ادامه با میهن پست همراه شوید.

در این میان یک شرکت دولتی چینی این روزها خبر از ساخت یک فضاپیمای بسیار عظیم برای ارسال گردشگر به فضا خبر می دهد تا شاید بتواند این با آن در هر دوره ۲۰ مسافر را به مرز فضا ببرد و البته از نکات قابل توجه و برتری این فضاپبما نسبت به طرح های مشابه آن این است که تعداد سرنشینی که توسط این فضا پیما می توانند به مرز فضا بروند از تعداد وعده شده توسط هر شرکت تجاری پروازهای فضایی دیگری بسیار بیشتر است.

بنابراین برای تحقق این امر آکادمی تکنولوژی‌های پرتاب موشک چین در پکن یک فضاپیمای ساده و یک تکه طراحی کرده که به خاطر طراحی‌اش می‌تواند افراد بیشتری را حمل کند.

البته باید گفت که آکادمی تکنولوژی‌های پرتاب موشک چین نیز در این حوزه رقیبان زیادی همچون «ویرجین گلکتیک» (Virgin Galactic) و «بلو اوریجین» (Blue Origin) خواهد داشت که هر یک از این کمپانی ها وعده داده‌اند تا شش مسافر را به سفرهای فضایی ببرند.

در پی رسانه ای شدن این برنامه یعنی ساخت بزرگترین فضاپیمای توریستی جهان توسط چینی ها سرپرست تیم آکادمی و همکارانش معقتدند تقاضا برای سفرهای فضایی به اندازه کافی زیاد خواهد بود تا یک فضاپیما با ظرفیت بالا نیاز باشد و البته هر روز افراد بیشتر و بیشتری به تجربه سفرهای فضایی علاقه‌مند می‌شوند.

چینی ها در ساخت بزرگترین فضاپیمای توریستی جهان توسط یک موشک بالدار طراحی کرده‌اند که با قدرت خودش بلند می‌شود. بنابراین از این نظر با SpaceShipTwo، فضاپیمای ویرجین گلکتیک تفاوت دارد. این فضاپیما باید توسط یک وسیله دیگر به ارتفاعات بالا برده شود تا اینکه موشک خودش را روشن کند.

این وسیله به شکل عمودی مثل یک موشک بلند می‌شود و به طور اتوماتیک روی باند فرودگاه فرود می‌آید. سوخت این فضاپیما متان مایع و اکسیژن مایع خواهد بود.

چینی‌ها دو نسخه از این هواپیمای موشکی را طراحی کرده‌اند. اولین نسخه ۱۰ تن جرم دارد و طول بال آن ۶ متر است. این موشک می‌تواند تا ۵ نفر را به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری ببرد. سرعت آن ۶ برابر سرعت صوت خواهد بود و ۲ دقیقه حس بی‌وزنی را به سرنشینان می‌دهد.

اما یک نسخه بزرگتر با ۱۰۰ تن وزن و ۱۲ متر طول بال، می‌تواند ۲۰ نفر را با ۸ برابر سرعت صوت تا ارتفاع ۱۳۰ کیلومتری ببرد و ۴ دقیقه حس بی‌وزنی بدهد. فضاپیمای بزرگتر آنقدر سریع است که ماهواره‌های کوچک را به مدار ببرد. آنها همچنین می‌خواهند این فضاپیما را قابل بازیابی بسازند، بنابراین هر دستگاه می‌تواند تا ۵۰ بار پرواز کند.

منبع : New Scientist