رییس کمیسیون کشاورزی و عمرانی شورای اسلامی شهرستان اصفهان تاکید کرد: زاینده‌رود از دوران اردشیر بابکان تاکنون دچار چنین فلاکتی نشده است.
مجید جابر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان، اظهار کرد: از زمان اردشیر بابکان ساسانی به عنوان اولین تقسیم کننده آب زاینده‌رود تاکنون، این رودخانه چنین وضعیت فلاکت باری به خود ندیده است.
وی بیان کرد: چشم کشاورزان برتر کشوری دیروز در شرق اصفهان با حسرت به مزارع خشک امروز دوخته شده است.
جابر با بیان اینکه مشکل زنده‌رود، بی‌آبی نیست بلکه کم‌آبی است، افزود: ساخت سد، کاری برای ذخیره آب است، اما این آب به خارج از دست صاحبان واقعی آن و در استان‌های هم‌جوار فرستاده می‌شود و این در حالی است که یکی از اهداف مهم احداث سد زاینده‌رود در سال 1349 توسعه کشاورزی در حوضه این رودخانه بوده است.
این عضو شورای شهر ورزنه با بیان اینکه ظرفیت مخزن سد برای ذخیره یک میلیارد و 450 میلیون مکعب آب در سال طراحی شده است، تاکید کرد: بر اساس فتوای صریح تمامی مراجع تقلید، تعرض به حق آبه‌ها عملی غیر شرعی است. در سال 1381 طبق قوانین مقرر شد که سرمایه‌گذاران در هرگونه عملیات سد و کانال‌سازی حق تعرض به حق آبه‌های مردم را ندارند، اما در عمل وقایع تلخی دیگری اتفاق افتاده است.
وی با اشاره به حق‌آبه تالاب گاوخونی گفت: این تالاب بین 43 تا 65 هزار هکتار مساحت دارد، اما اکوسیستم آن در حال نابودی است. خشکی کامل گیاهان و علف‌های گاوخونی باعث پراکندگی ریزگردها به شهرهای دیگر می‌شود. این تالاب در کنفرانس رامسر جزء تالاب‌های ثبت شده جهان است.
کشاورزان در حسرت کسب خوشه‌های طلایی
رییس کمیسیون کشاورزی و عمرانی شورای اسلامی شهرستان اصفهان درباره دوران رونق کشاورزی منطقه ورزنه گفت: در دوران آبسالی، هر ساله کشاورزان نمونه و برنده کشوری «خوشه طلایی» در این منطقه وجود داشت، زیرا رقم تولید غلات زیاد بود.
جابر با بیان اینکه ورزنه مرکز بخش معروف «بن رود» است، تصریح کرد: رودشتین شامل بخش‌های جلگه و بن رود است که مادی معروف “16 ده” از طرف جلگه، کار انتقال آب به 16 روستای بخش بن رود را انجام داده است. آب مادی مذکور در این 16 روستا بین 57 تا 70 سهم جزئی تقسیم شده است، هرچند با ساخت کانال‌های شمالی و جنوبی، این آب دیگر در آن هدایت نشد.
این عضو شورای شهر ورزنه گفت: کل بخش بن رود تقریبا 28 هزار هکتار زمین قابل کشت دارد که در سال‌های آبسالی همواره بیش از 15 هزار هکتار آن به گندم و جو با میانگین برداشت هفت تن در هکتار اختصاص می‌یافت.
جابر افزود: حدود 7500 هکتار زیر کشت پنبه، چغندر و یونجه در ورزنه بوده است، ولی حدود 4000 تا 5000 هکتار زمین همه ساله به عنوان آیش رها می‌شد، اما امروزه کشاورزان شرق به خصوص در ورزنه با حسرت و فقط شاهد خشکی آن مزارع آباد قبلی هستند.
شکستن حریم، حق آبه داران زنده رود را نابود کرد
این عضو شورای شهر ورزنه خاطرنشان کرد: طومار شیخ بهایی سندی است که در 500 سال قبل سهم آب کشاورزان این رودخانه را با تعداد 105 مادی تقسیم کرده، اما مشکلات فعلی حاصل بی توجهی به آن و نه کم آبی است.
جابر با انتقاد از حفر نشدن به موقع تونل سوم کوهرنگ ادامه داد: آغاز حفر این تونل به سال 1372 در 120 کیلومتری شهرکرد بر می‌گردد که باید سالانه 268 میلیون مترمکعب آب به سد زاینده رود تزریق می‌کرد. هنوز تونل حفر نشده و آبی هم اضافه نشده است، اما آب زیادی وارد صنایع یزد شده است که این امر از دلایل فشار به آب زاینده رود در شرایط فعلی است.
رییس کمیسیون کشاورزی و عمرانی شورای اسلامی اصفهان ادامه داد: برداشت‌های بی قاعده صنایع بزرگ مثل فولاد و پمپاژهای استان بالادستی، حریم حق آبه داران را شکسته است و موجب شده آبی دیگر به انتهای زنده رود نرسد.
جابر خاطرنشان کرد: طبق قانون، تمامی آب طبیعی زاینده رود و تونل اول کوهرنگ طبق مصوبه سال 1333 با عدد حدود یک میلیارد و 200 میلیون متر مکعب در سال متعلق به حق‌آبه داران است و آب تونل‌های دوم، خدنگستان و چشمه لنگان که در شرایط آبسالی حدود 420 میلیون مترمکعب در سال می‌باشد، سهم دولتی است.
انتهای پیام
