وقایعی که حاکی از خودمختاری فرماندهان نظامی و برخی سربازان در برخورد با انسان‌هایی است که “دیگری” نامیده می‌شوند و هیچگاه بر “خود اسرائیلی” ارجحیت ندارند.
هزاران هزار کلمه‌ای که روز جمعه در میدان هابیما به سمع مردم رسید، حکایت از جنایتی داشت که به دلیل روند یکنواخت و طولانی‌اش، بسیاری آن را فراموش کرده‌اند. یکی از اعضای این گروه به نام یوسی سرید که خود قبلا عضو ارتش اسرائیل بوده و استشهادنامه 10 ساعتی را قرائت کرد، می‌گوید، “ما می خواهیم ناگفته‌های همه سربازان را از جنایاتی که سال ها در فلسطین رخ می‌دهد بشنویم و آن را برای دنیا باز گوییم. ما باید سال‌ها پیش سکوت را می‌شکستیم و خواهان پایان این وحشی‌گری‌ها می‌شدیم. در سیاست‌های امروز کشور ما، موضوع اشغال هیچ جایی ندارد، چرا که این موضوع برای سیاست‌مداران عادی شده است. اشغال جزئی از وجود و ماهیت ما شده است.”
نظامیان اسرائیلی در این استشهادنامه‌ها به شرح برخی ماموریت‌های خود که با اهداف واهی انجام می‌شدند و جنایات فرماندهان و هم‌رزمان خود در قبال مردم بی‌گناه فلسطین به خصوص نوجوانان پرداخته‌اند.
انتهای پبام/
