کارشناس ارشد مرتعداری گفت: جمع شدن خاک در پشت سازه‌های آبخیزداری موجب هدر رفت این سرمایه عظیم می‌شود.
رضا امیدی‌پور، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام، با بیان اینکه مسائلی از قبیل پرشدن مخازن سدها، کاهش ظرفیت نگهداری آنها، ایجاد سیل و از بین رفتن زمین‌های زراعی، کاهش عمر مفید سدها، از بین رفتن مواد آلی و معدنی خاک و فقیر شدن خاک در نتیجه نبود یا از بین رفتن پوشش گیاهی است، گفت: متاسفانه در استان گرایش بیشتر به سوی کارهای آبخیزداری از نوع عملیات‌های مکانیکی است.
امیدی‌پور ادامه داد: این روش منجر به ایجاد سازه‌هایی با هزینه‌ی سنگین و با هدف نفوذ آب است، زیرا در زمانی که آب به این سازه برسد حجم زیادی از خاک را با خود به همراه دارد و این عملیات فقط به رسوب خاک در پشت این سازه کمک می‌کند و سرمایه اصلی یا همان خاک از بین می‌رود.
کارشناس ارشد مرتعداری تأکید کرد: در برابر روشهای مکانیکی می‌توان از روشهای بیولوژیک مانندکودپاشی، بذرباشی، بذرکاری و کپه‌کاری استفاده کرد که به افزایش پوشش گیاهی منجر خواهد شد که نتیجه این امرعلاوه بر حفظ خاک، نفوذ آب در زمین، افزایش آب‌های زیرزمینی را بدنبال خواهد داشت و مانع هدررفت آب خواهد شد.
وی تصریح کرد: تعداد دام استان پنج برابر ظرفیت مراتع استان است که این امر باعث ایجاد فشار بر مراتع و تخریب پوشش گیاهی و به دنبال آن تخریب خاک می‌شود.
امیدی‌پور با بیان اینکه بهبود وضعیت مراتع منطقه به طور مستقیم با زندگی اجتماعی دامدارن در ارتباط است خاطر‌نشان کرد: استفاده از روشهای بیولوژیک نه تنها به بهبود وضعیت مراتع کمک می‌کند بلکه بهبود وضعیت معیشتی بیش از 30 هزار دامدار را به دنبال خواهد داشت.
انتهای پیام
