روز گذشته، وزیر اطلاعات در مجلس شورای اسلامی حاضر شد و به پرسش‌های برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی پاسخ داد. پس از کمیسیون سخنگوی کمیسیون با حاضر شدن در جمع خبرنگاران، مواردی را مطرح کرد که گویا با آنچه وزیر اطلاعات گفته بود، هم‌خوانی نداشت و همین باعث شد تا وزارت اطلاعات، سخنان وی را تکذیب کند.
به گزارش «تابناک»، در گذشته نیز مجلس شورای اسلامی و کمیسیون امنیت ملی این مورد را شاهد بود و البته در مورد قبلی نیز وزیر امور خارجه، مباحثی را محرمانه در اختیار نمایندگان گذارده بود؛ اما پس از آنکه نقوی حسینی، موضوع را با خبرنگاران مطرح کرد، وزارت خارجه واکنش نشان داد و سخنان سخنگوی کمیسیون را تکذیب کرد.
حال باید دید دلایل این نوع گفتمان و اینکه این مطالب پس از جلسه از سوی وزارت‌خانه‌ها رد می‌شود چیست‌و چرا وقتی موضوعی که محرمانه مطرح می‌شود، در اختیار رسانه‌ها قرار می‌گیرد؟
در پاسخ به این پرسش باید گفت که شاید در این باره چند رویکرد برای این نوع رفتار وجود داشته باشد. امکان دارد نمایندگان مجلس شورای اسلامی به دلیل آنکه مواضع مخالفی نسبت به دولت دارند، برداشتی که از سخنان وزیر دارند، به گونه‌ای دیگر بیان کنند، ولی باید به این نکته هم توجه داشت که چرا صحبت‌های وزیر باید از زبان دیگری گفته شود و پس از آن وزارت‌خانه مجبور به پاسخ یا واکنش به آن شود؟!
بنا بر این گزارش، هم‌اکنون به دلیل آنکه در گفتمان سیاسی کشور، تعریف مشخصی از سطوح اخبار محرمانه وجود ندارد، اشخاص با توجه به ادراکی که از موضوع دارند، آن را طبقه‌بندی می‌کنند؛ بنابراین، شاید این کار باعث شود، خبری که بسیار محرمانه است، به گمان شخصی آنچنان مهم نباشد و افشا شود و مطالبی که باید به آگاهی مردم رسانده شود، جزو اخبار محرمانه تلقی شده و مطرح نشود.
منصور حقیقت‌پور، عضو کمیسیون امنیت ملی در گفت‌و‌گو با تابناک می‌گوید: یکی از دلایلی که به نظر می‌رسد، افراد سخنان متناقضی می‌‌گویند، این است که توسط خبرنگار‌ها کم یا زیاد می‌شود و امکان دارد اخباری که منتقل می‌کنند، درست نباشد و یا در انتقال آن شوخی و شیطنت کرده باشند.
وی در پاسخ به اینکه وزرا سخنان نمایندگان را پس از نشست کمیسیون امنیت ملی تکذیب می‌کنند، گفت: همکاران من در کمیسیون امنیت ملی، باید کمی در موضوعات تیز‌تر باشند و گفتمان داخل کمیسیون امنیت ملی را شخص واحدی بازگو کند. بهتر است سخنگوی کمیسیون، پیش از مطرح شدن با وزیر مربوطه هماهنگ کرده و جوانب موضوع سنجیده باشد و پس از آن سخنگو موضوع را مطرح کند.
حقیقت‌پور افزود: گویا آن چیزی که ما به نام گفتمان در کمیسیون امنیت ملی داریم، باید دوستان آن را به سخنگو بسپارند. در غیر این صورت، همه دوستان آزاد هستند در ارتباط با مسائل سخن بگویند؛ هم‌اکنون به دلیل اختلاف نظر‌ها بین طیف‌های گوناگون، مواردی مانند این به وجود می‌آید.
در یک جلسه شاید موضوعات مختلفی مطرح شود که برخی از آنها محرمانه است بعضی‌ها نیست و بعضی از آنها خیلی محرمانه است اما تعریف و ادبیات واحدی برای جداسازی این گفتمان محرمانه و خیلی محرمانه و سری وجود ندارد و کسی از نمایندگان کتاب آموزشی زیر بغل خود ندارند که این موضوعات را از هم تفکیک کنند. این تعاریف برای همه یکسان نیست، کسی که سواد کمی دارد، یک جور تحلیل می‌کند و کسی که عالم و دانشمند است با ادبیات دیگری عنوان می‌کند. مبانی آموزشی ما از مفهوم محرمانه، خیلی محرمانه، سری و به کلی سری یکی نیست.
من ادبیات بی‌اخلاقی را برای این جور مواقع استفاده نمی‌کنم و باید به دنبال واژه دیگری دراین‌باره بود؛ اما باید احترام همه مسئولین نظام را داشته باشیم. کسی که در این مملکت وزیر می‌شود و یا یک مسئولیت دیگری را می‌پذیرد، وارث خون هزاران شهید است. شاید من خوشم نیاید، ولی نظام به وی مسئولیت داده و نباید به آن بی حرمتی کرد، این کار نیازمند یک اخلاق مدیریتی ویژه است.
من این را تأیید می‌کنم که شاید این‌گونه رفتار‌ها رفتار خوبی نباشند و باید هم‌دلی و همراهی داشته باشیم. در غیر این صورت این‌گونه اعمال دل مردم را خالی می‌کند و باعث بی‌اعتمادی آنان به مسئولین می‌شود.
ناگفته نماند، کسان دیگری مانند رسایی و کوچک‌زاده و امسال این‌ها شاید از وزیر سؤالی داشته باشند و به لحاظ امنیتی بودن موضوع در کمیسیون امنیت ملی مطرح شود، ولی اینکه این افراد تند صحبت می‌کنند ربطی به کمیسیون امنیت ملی ندارد.
